donderdag 28 augustus 2008

Uitgkotst (verschenen op 19/08/08 in Het Belang Van Limburg)

Ian Rush, oude glorie van Liverpool FC, verklaarde dat zijn voetbaltijd in Turijn – hij mislukte even bij Juventus – “te vergelijken was met leven in een ander land”. Het cliché van de domme voetballer.
In Italië krijgen de helden van het voetbalspel een doorslaggevende stem. Sommige schoppen het zelfs tot Voorzitter. Dino Zoff bij Lazio Roma in 1995.
De piepjonge Engelsman Jimmy Armfield raakt zijn eerste bal als international in een volgepakt Maracana stadion in 1959 in Rio De Janeiro. Brazilië, met Pélé, wint met 2 - 0. Armfield wordt de beste Engelse rechtsback van de geschiedenis, voetbalt vijfhonderdnegenzestig competitiewedstrijden bij elkaar, haalt drieenveertig caps en wordt wereldkampioen in 1966. Na zoveel heldendaden wordt hij heel even trainer. Hij loodst Leeds United naar een verloren Europacup finale (1975). Jimmmy Armfield staat van in het begin (en nog steeds) op de loonlijst van de Engelse voetbalbond. Hij is een gewardeerd raadgever. Op wijsheid staat géén leeftijd. Jimmy Armfield is 73 en wordt kortelings geridderd door de Queen.
De Duitse aanvaller Karl-Heinz Rummenigge schenkt Bayern München de Europa Cup 1 (toenmalige Champions League), wordt Europees Kampioen met Duitsland in 1980 en vice-wereldkampioen in 1982 en 1986. Rummenigge is de huidige Voorzitter van de Zuid-Duitse wereldclub.
De speler van de eeuw van Juventus Turijn is een Fransman. Michel Platini, voor eeuwig de enige zoon van de “Oude Dame”. De elegante middenvelder verovert twee “scudetti”, twee Europese titels en is drie seizoenen na elkaar Italiaans topschutter. Onder zijn aanvoering wint Frankrijk haar eerste echte prijs, het Europees kampioenschap van 1984. Vandaag is Platini Voorzitter van de UEFA.
Sclessin davert op haar grondvesten. Standard Luik, Belgische voetbalhoop in erg bange dagen, speelt Liverpool FC weg. Met jongens van bij ons. Goudhaantjes Defour, Fellaini en Witsel laten stilzwijgend China links liggen ten voordele van hun club. Het beleid van “De Rouches” is in handen van een sterke voetbalman met een netwerk. Marcel Desailly en Zinedine Zidane behoorden tot zijn klanten. FC Internazionale Milano en FC Porto waren jarenlang zijn werkgevers. Luciano D’Onofrio voetbalde voor FC Winterslag, onder Robert Waseige. Zijn bedenkelijke reputatie nemen we er graag bij, in ruil voor veel succes. Een alléénheerser. Zoals wijlen Constant Vanden Stock, voetballer, selectieheer, zakenman en ultieme voetbalminnaar. Het overlegmodel is hen vreemd, daadkracht niet. Voetballers zijn niet dom. We koesteren ze niet.
Walter Meeuws, de laatste bondscoach met een visie, is schaamteloos uitgekotst. Hugo Broos mag het uitsluitend nog in de kranten uitleggen. Een hele generatie uit de jaren tachtig en negentig wordt aan haar lot overgelaten. Verloren kapitaal aan kennis.
Een visionair als Marc Degryse is co-commentator geworden. Fijn. Parels voor de zwijnen. Franky Vercauteren, het palmares alléén al, mag de bondscoach assisteren. Bijstaan. Vercauteren is een leider. Ex-spelers worden trainer of analyst. Ze kunnen méér.
Geef het voetbal terug aan de voetballers. Omkader ze. Er schuilt misschien een toekomstig Bondsvoorzitter in Marc Degryse.
De “kleine” is misschien al te groot voor ons land.

Geen opmerkingen: